کرونا و جهان بینی انسان

آمار آدم هایی که می کُشد به نیم درصد هم نمی رسد اما جهان را ترسانده و اجتماعات بشری را تا پستوی خانه ها عقب رانده است. بشر در عصر صنعت و تکنولوژی در مقابل یک ذره نادیدنی زانو زده است. حتی ابرقدرت های صاحب منصب و مالکان ثروت های قارونی هم از خوف آن ایمنی ندارند.

آدمی که روزی اشرف خلقت و فاتح جهان مادی بود حالا خودش تسخیر شده است. آن چه امروز درو می شود محصول دست ساز نوع بشر و مکاتب مدرن و ماتریالیسمی است. انسان امروزی به حدی مدرنیزه شده که حتی در نهایت عجز و لابه اش به اوهن البیوت خود پناهنده می شود اما از منشا قدرت و فطرت هستی چاره نمی جوید. کرونا شاید روزی تمام شود اما این ابتلائات و فتنه ها تا روزی که ولایت انفاس شیطانی و هوس های نفسانی برچیده نشود تمامی ندارد. هوس های مادی بر روان لطیف آدمی چیره گشته او را آزار می دهد. جهان ماده بر عالم معنا مسلط شده و ملکوت روح آدمی در ولایت طمّاع نفسانیات اسیر و بی قرار است.

این سختی ها و بلایا تا روزی که عقل حساب و روح بلند بشریت قدرت نگیرد و مهار این نفس چموش و طاغوت بی افسار را به دست نیارد ادامه خواهد داشت. این داستان ادامه دارد تا وقتی که ابناء بشر از انواع طواغیت رهیده و بر آن ها شوریده باشد، تا وقتی که ولایت توحیدی را چون تشنه در بیابان بخواند و بجوید. این فتنه ها غربال آخر الزمان است ؛ که برای عده ای عذاب است و برای دسته ای بلا و برخی را در آزمونی سخت فرو می برد. در این تلاطم ها البته مومنان به غیب خیلی تاب آورترند از آدمیانی که زندگی را یک پاره خط و متاع دنیا را آخر خط پنداشته اند.

آن چه مهم است این که همگان باید دریافته باشند که نظم نوین جهانی آن قدر کهنه و مستاصل است که حالا خودش هم به دنبال یک منجی است. این نظم بی نظام که روزی عقل را در تجربه و سلطه را در تسخیر ماده می پنداشت حالا ابعاد جدیدی از قواعد ماورای طببعت و قدرت معنا او را به چالش کشیده است. همان مکتب مدرن مادی که روزی انسان را سالار جهان و مرکز آفرینش میخواند اینک حتی از تامین معاش و سلامت جسم او عاجز است. حالا جهان یک منجی می خواهد تا میان واقعیت این ماده و حقیقت آن معنا موازنه ای بسازد و تعادلی بکارد. 

کرونا و فتنه های آتی به زودی مرزهای کذایی در نظم نوین مدرنیته را خواهند شکست. سیاره زمین کشتی کوچک و شناور آدمیان است در صحرای بی کران هستی. دیگر همه باید دانسته باشند که پیکره این جامعه انسانی، در هم تنیده و به هم پیوسته است.

 

بازنشر: خبرنامه دانشجویان ایران